Odmiana ta należy do wyjątkowo plennych, wczesnych i długo owocujących jeżyn. Charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu oraz sztywnymi pędami. Dorasta do 1.5 m wysokości. Bardzo łatwo się rozrasta. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja wydając białe kwiaty. Owocuje w lipcu i sierpniu. Owoce są duże i bardzo smaczne doskonale nadają się do przetwórstwa jak i do bezpośredniego spożycia. Jeżyna potrzebuje gleby żyznej, o niskiej kwasowości. Zniesie długotrwały czas suszy, natomiast nie lubi nadmiernego podlewania. Odmiana całkowicie mrozoodporna.
Uprawa
W pierwszym roku roślina rośnie, a w drugim, zaczyna owocowanie. Po zbiorach, późnym latem, pędy, na których roślina owocowała, należy wyciąć, a pozostałe jesienią , przed nadejściem mrozów, położyć na ziemi i dobrze okryć słomą, jedliną, liśćmi czy ziemią. Przy nasadzie pędów usypujemy wysoki kopiec ziemi ( ok. 40 cm). Jeżyny musimy okryć, bo nie przetrzymają zimy, a gdyby nawet, to plony mogą być marne.
Wiosną kopczyk odgarniamy, najsilniejsze pędy podczepiamy do podpory a słabe wycinamy. W lato wyrosną nowe pędy, które zaowocują nam w następnym roku. Należy przypilnować, by pędów nie było za dużo, bo zbyt gęsty krzew źle owocuje. Wszystkie pozostałe pędy należy usuwać.
Konieczne jest stosowanie podpór np. drutów, krat ( przy ścianie lub ogrodzeniu) lub grubych pali do uprawy kolumnowej. W uprawie w formie kolumnowej zostawia się po 5 lub 6 pędów na jeden krzew. Prowadzenie w formie kolumnowej polega na tym, że do jednego grubszego pala wys. ok.2,5 m, przywiązuje się wszystkie główne pędy krzewu. Łatwo jest go wtedy otulić osłonami na zimę i zajmuje niewiele miejsca na działce.
Nawożenie
Nawozimy nawozami z dużą ilością potasu i azotu. Wiosną nawozimy roślinę nawozami wieloskładnikowymi w ilości do 10dag na jeden krzew lub 5 dag saletry amonowej i 30-50 g siarczanu potasu pod krzew. Nawozy powinny być rozsypane w odległości ok. 60-70 cm od rośliny.
Owoc jeżyny
Zawiera m.in. cukry, kwasy organiczne, prowitaminę A, witaminy z grupy B, witaminy C, E , pektyny, garbniki i związki mineralne potasu, fosforu, wapnia i magnezu.
Owoce jeżyny nadają się do bezpośredniego spożycia, przetwarzania i mrożenia. Wyrabia się z nich przetwory: galaretki, wina, soki, konfitury, dżemy.
PRZEPISY KULINARNE
Konfitura jeżynowa
Składniki : 1 kg dorodnych owoców / szklanka soku z jeżyn / 1 kg cukru (tradycyjnie proporcja owoców do ilości cukru w konfiturze to 1:1)
Wykonanie :
Owoce musimy starannie przebrać i wypłukać i od razu osączyć na sicie. Z z cukru i soku zrobić syrop. Lekko przestudzonym syropem zalewamy owoce i odstawiamy w chłodne miejsce na kilkanaście godzin, do następnego dnia. Po tym czasie doprowadzamy na małym ogniu konfiturę do momentu wrzenia i smażymy przez 15 minut. W trakcie gotowania musimy pamiętasz o regularnym szumowaniu. Gorącą konfiturę przekładamy do wyparzonych słoików, zakręcamy i studzimy.
Orzeźwiający napój z jeżyn
przepis ze strony http://gotujmy.pl
Składniki : 70 dag jeżyn / 5 łyżek cukru / 2 szklanki wody mineralnej / 1 szklanka soku porzeczkowegoWykonanie :
Jeżyny oczyścić, umyć, zmiksować i przetrzeć przez gęste sito. Do dzbanka wlać wodę mineralną, dodać cukier, dokładnie wymieszać. Następnie wlać sok porzeczkowy, dodać przecier z jeżyn i dokładnie wymieszać. Odłożyć do lodówki przynajmniej na jedną godzinę. Schłodzony napój wlać do małych szklaneczek i podawać z kostkami lodu.
Sok jeżynowy
Składniki : owoce jeżyn / cukier
Wykonanie :
Postępować podobnie jak z owocami malin. opłukane pod bieżącą wodą i osączone jeżyny przesypywać w słoiczkach na zmianę z cukrem. Odczekać aż puszczą sok. Od razu powolutku pasteryzować przez 10-12 minut od momentu zawrzenia. Podawać w stanach gorączkowych. Łagodzi objawy szkarlatyny.
ZIOŁOLECZNICTWO
Owoce i liście są wykorzystywane do wytwarzania soków, syropów, naparów.
Wspomagają one trawienie, zapobiegają zaparciom i biegunkom, działają oczyszczająco na organizm, są pomocne w walce z kaszlem i gorączką.
Ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są w zaburzeniach nerwowych występujących w okresie przekwitania u kobiet.
Soku z dojrzałych jeżyn można używać zewnętrznie do okładów na wypryski i liszaje.
Odwary z korzeni (1 łyżeczka rozdrobnionych, suchych korzeni na 1 szklankę wody, pite 3 razy dziennie po 1/2 szklanki) działają moczopędnie.
Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie. Przynosi też ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych. Przygotowuje się go z 1 łyżeczki do herbaty suszonych liści i szklanki wody (doprowadzić do zawrzenia i odstawić do naciągnięcia na 15 minut), a pije 3 razy dziennie po 1/2 szklanki.
Napar z młodych delikatnych listków (1 łyżeczka do herbaty na szklankę wrzątku) osłodzony miodem, a pity 3 razy dziennie po 1 szklance, to dobry środek pomocniczy w leczeniu anemii.
Zewnętrznie odwary z liści i ziela dodaje się do kąpieli (3–4 garście liści lub ziela na 4-5 litrów wody, gotować pod przykryciem 2–4 minuty od zawrzenia). Działają ogólnie wzmacniająco, oczyszczająco na skórę.
