Bylina o sztywnych, wyprostowanych, słabo rozgałęzionych pędach, wysokości do 80 cm. Liście wąskolancetowate, całobrzegie. Pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi większymi niż u gatunku, z "kolczastym", brązowym, wybrzuszonym środkiem. Kwiaty języczkowe prawie czystoróżowe, długie, zwisające do dołu, szersze niż u gatunku; pojawiają się od VIII do IX. Wymaga gleby umiarkowanie żyznej, niezbyt suchej najlepiej wzbogaconej obornikiem lub kompostem, a wiosną nawozami do kwitnących roślin. Stanowisko słoneczne. Usuwanie przekwitłych koszyczków przedłuża kwitnienie. Do sadzenia na rabatach pojedynczo lub po kilka-kilkanaście w grupie. Doskonale prezentuje się w ogrodach naturalistycznych czy na rabatach bylinowych lub mieszanych. Sadzona z innymi jeżówkami, rudbekiami, rumianami, tworzy wspaniały widok. Można ją także uprawiać na kwiat cięty, gdyż kwiaty długo utrzymują świeżość w wazonie. Jest to świetna odmiana na obwódki, do donic na balkony i tarasy. Jeżówki przepięknie wyglądają posadzone w towarzystwie hortensji bukietowych, berberysów, pęcherznic, liatry kłosowej, rodgersji kasztanowcolistnej, traw i irysów syberyjskich.
