Dekoracyjny, miododajny gatunek rosnący w formie drzewa lub wielopniowego, gęstego, ciernistego krzewu. Kwitnie bardzo obficie kremowobiałymi, silnie pachnącymi kwiatami pojawiającymi się w maju i czerwcu. Roślina dorasta do wysokości 3-8 m i ma nieregularną, rozłożystą koronę. Liście skórzaste, dwubarwne, górą lśniące, ciemnozielone, spodem niebieskawozielone, głęboko wcinane, w zarysie trójkątne. Owoce kuliste z jedną pestką, o barwie od jasnokoralowej do ciemnobrunatnej pojawiają się w okresie os sierpnia do października. Wymaga gleb żyznych, zwięzłych i wilgotnych i pełnego nasłonecznienia. Polecamy żywopłoty i szpalery, ponieważ są nie tylko gęste, ale w zasadzie nie do pokonania przez ludzi i zwierzęta. Zarówno kwiaty jak i owoce głogu wykazują działanie lecznicze. Owoce są jadalne na surowo, bardziej jednak nadają się na przetwory.
Inne nazwy potoczne: głożyna, ciernie białe, jaworek, bodlak, bulimączka.
ZIOŁOLECZNICTWO
Surowcem zielarskim są suszone gałązki głogu wraz z kwiatami oraz suszone bądź świeże owoce. Z głogu można wykonać dżemy, herbatki, nalewki i wyciągi działające dobroczynnie na układ krwionośny i nerwowy.
Dżem z głogu
Składniki: 0,5 kg świeżych, jędrnych, dojrzałych owoców głogu / 0,5 kg cukru / 150 ml wody mineralnej niegazowanej
Wykonanie:
Z owoców usunąć pestki, zalać wodą i gotować przez 20 minut na średnim ogniu, mieszając, aż owoce będą całkiem rozgotowane. Następnie przetrzeć je przez sito lub zmielić blenderem. Po uzyskaniu przetartej masy dodać cukier i podgrzewać aż się rozpuści. Gotować 10 minut. Odstawić pod przykryciem do następnego dnia. Następnie owoce mieszając doprowadzić do wrzenia i gotować tak długo, aż staną się szkliste. Gotujący się jeszcze dżem nakładać do słoiczków, zakręcać, ustawiać do góry dnem do wystygnięcia. Potem przestawić do piwnicy lub w inne chłodne miejsce.
