Magnolia zaliczana do ogrodowej "arystokracji". Ten bardzo obficie kwitnący na przełomie kwietnia i maja krzew ma szeroko rozpostartą, zaokrągloną koronę, z czasem przekształcającą się w niewielkie drzewo. Liście bardzo zmienne, szeroko eliptyczne, do 20 cm dł. i 12 cm szer., ciemnozielone, jesienią żółknące. Pąki kwiatowe wydłużone, wysmukłe, srebrzyście owłosione, intensywnie różowe. Kwiaty mają kształt miskowaty, po otwarciu są białe wewnątrz i różowe na zewnątrz, z fioletoworóżowym przebarwieniem u podstawy. Mięsiste płatki zachodzą na siebie tworząc kielich. Kwiaty wydzielają subtelny zapach. Kwitnie przed rozwojem liści, w połowie sezonu kwitnienia magnolii. Krzew jest prosty w uprawie. Jest jedną z najbardziej odpornych na wiatr magnolii. Pąki kwiatowe narażone są jednak na uszkodzenia wiosną przez przymrozki po długim okresie łagodnej pogody, która pobudziła rośliny do wegetacji. Stanowisko słoneczne lub lekko cieniste, osłonięte. Wymaga ziemi żyznej, dostatecznie, najlepiej stale wilgotnej, lekko kwaśnej, zasobnej w próchnicę, przepuszczalnej, chociaż rośnie na większości typów gleb, z wyjątkiem suchych gleb wapiennych. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Wrażliwa jest na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie wymaga i i nie lubi przycinania pędów. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie korą lub kompostem. Nawożenie nawozami do roślin kwitnących kwaśnolubnych. Nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Polecana do nasadzeń w ogrodach przydomowych, parkach, zieleni publicznej, ogrodach orientalnych.
