Bylina o sztywnych, wyprostowanych, słabo rozgałęzionych pędach, wysokości do 90 cm. Pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi z kolczastym, brązowym, spiczastym środkiem i nieco zwisającymi, białymi kwiatami języczkowym. Pędy sztywne i wyprostowane, liście szorstkie, ciemnozielone i wydłużone. Kwiaty wydzielają słodki zapach wabiący motyle, pszczoły i inne owady. Bylina kwitnie od czerwca do końca września. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów znacznie przedłuża kwitnienie roślin. Roślina jest dość łatwa w uprawie, całkowicie odporna na mróz, tolerancyjna na choroby i szkodniki. Żle znosi przesadzanie i do bujnego wzrostu potrzebuje dobrej, żyznej, próchnicznej ziemi, wzbogaconej jesienią obornikiem lub kompostem, a wiosną nawozami mineralnymi do roślin kwitnących. Stanowisko słoneczne, toleruje też widny półcień.
Nadaje się na rabaty bylinowe, mieszane. Doskonale prezentuje się w ogrodach naturalistycznych czy na rabatach bylinowych lub mieszanych. Można ją także uprawiać na kwiat cięty, gdyż kwiaty długo utrzymują świeżość w wazonie. Jest to świetna odmiana do donic na balkony i tarasy. Jeżówki ogólnie przepięknie wyglądają posadzone w towarzystwie hortensji bukietowych, berberysów, pęcherznic, liatry kłosowej, rudbekji, rodgersji kasztanowcolistnej, traw i irysów syberyjskich, naparstnic, złocieni, rumianków.
